O Galerii • Aktualności • Archiwum • Do pobrania • Polecamy • Festiwal WT-Kowary •  Kontakt 

FESTIWAL SZTUKI WŁÓKNA
XLVIII Międzynarodowe Sympozjum 
„Warsztat Twórczy - Kowary 2021”

wrzesień 2021 r.

Fundacja na rzecz Rozwoju Wrocławskiej Tkaniny Artystycznej
PL-51 604 Wrocław, ul. Cieszkowskiego 10a
 tel./fax +48  /71 3480822,  71 3443878
e-mail: ewapw@op.pl 

 Kurator generalny
Artysta plastyk
Prof. zw. Ewa Maria Poradowska-Werszler
Tel. kom.  601 71 89 20
e-mail: ewapw@op.pl 

PLENER WT-KOWARY

 Zainteresowane osoby - uczestnictwem
w WT KOWARY 2021 - proszę o kontakt z kuratorem.

Interested persons - participation
WT KOWARY 2021 - please contact the curator.

 

OGÓLNE ZAŁOŻENIA PROGRAMOWE

ADRESACI

W Sympozjum Sztuki Włókna „Warsztat Twórczy – Kowary” mogą uczestniczyć artyści, którzy kreują swoje dzieła z materiałów
i surowców włóknistych oraz zrealizują  prac na wystawę zbiorową 
w kolejnym roku, związaną z tematem bieżącego festiwalu.

WARUNKI UCZESTNICTWA

1.Partycypacja w kosztach pobytu, płatne przed rozpoczęciem 
w terminie wyznaczonym przez organizatora. Warunki płatności są określone w zaproszeniu. 

2.Preferencje uczestnictwa w Sympozjum mają artyści, którzy zgłaszają swój udział w pełnym dwutygodniowym programie.

3.Uczestnicy są zobowiązani do przygotowania prezentacji własnej twórczości (slajdy, filmy video, katalogi i zdjęcia), oraz czynnego udziału w warsztatach i seminariach.

4.Uczestnicy mają obowiązek prezentowania swych prac na zbiorowej wystawie zbiorowej zorganizowanej we wskazanym przez organizatora terminie i miejscu ekspozycyjnym.

 CEL

1.      Kontynuowanie tradycyjnych spotkań warsztatowych.

2.      Wspólne poszukiwania twórcze w obszarze naturalnych materiałów tkackich, struktur i technik, oraz wymiana doświadczeń warsztatowych.

3.      Wprowadzenie zasad innowacyjnych w sztuce włókna.

4.      Nawiązanie wzajemnych kontaktów artystycznych i wystawienniczych.

5.      Prezentacja najnowszych realizacji tkackich na zbiorowej wystawie, związanych z tematem ubiegłorocznego Sympozjum

6.      Uczestnictwo w otwarciach wystaw okolicznościowych 

7.      Tworzenie w Kowarach Międzynarodowego Centrum Sztuki Włókna 

Seminaria
Omówienie tematu wiodącego
Prezentacja dokumentacji  Sympozjum „WT- Kowary”
Prezentacje dokumentacji uczestników Sympozjum „WT- Kowary”, zgodnie ze zgłoszeniami.
Informacje o działalności wystawienniczej w Galerii Tkackiej „Na Jatkach”

Warsztaty
Prace warsztatowe przy zastosowaniu rozmaitych surowców: 
wełna, len, filc, włókno, rośliny, papier i inne.
Realizacja tematu wiodącego.

Wyjazdy studyjne
 Zwiedzanie miejsc związanych z tradycjami tkackimi Dolnego Śląska
i miejscowości przygranicznych.

Dokumentacja
Filmowanie akcji plenerowych, dokumentacja fotograficzna, multimedialna, kronika, wspomnienia, zapiski.

Opracowała: prof. Ewa Maria Poradowska – Werszler

------------------------------
 
Kowary radośnie witają artystów sztuki włókna przybywających z różnych stron świata.  Twórczość ich rodzi się z przeplotu wątku wełnianego, lnianego
i papierowego na osnowie złożonej z impulsów dostarczonych przez przyrodę oraz inspiracji  nowymi mediami i sposobami przekładania ich na język sztuki. 
W ten sposób zrodził się niekonwencjonalny styl i charakter powstających dzieł, które nazywa się – kowarskimi. Okolice zachwycają kolorami zaoranej ziemi od ciemnych brązów do miedzianych barw. Wzrok obejmuje wieloplanowe przestrzenie wzniesień i pagórków zwieńczonych dumną Śnieżką. Bystra Jedlica przemawia do każdego przechodnia, który schyla się po błyszczący kamień zanurzony w  świeżej, przejrzystej wodzie.  Podziemne korytarze sztolni gościnnie zapraszają na chwilkę lekkiego oddechu.
Atmosfera ta uformowała mikroświat artystów tkaczy, którzy przyjeżdżają nie tylko po natchnienie, ale i ważne dla swej twórczości konfrontacje. Podczas festiwalu realizuje się kilka indywidualnych wystaw uczestników sympozjum
i coroczną wystawę zbiorową w Muzeum Tkactwa Dolnośląskiego w Kamiennej Górze, która jest pokazem najnowszych doświadczeń artystycznych. Organizowane są równocześnie konferencje naukowe i autorskie prezentacje twórczości. W sympozjum po raz drugi uczestniczą studenci WPA UAM z Kalisza z Pracowni tkaniny artystycznej prof. Ewy Poradowskiej Werszler.
Sympozjum cieszy się dużym zainteresowaniem, aktualnie jest jedynym
i najstarszym miejscem spotkań artystów tkaczy nie tylko w kraju, lecz także
w świecie. Wymienione działania przyczyniają się do popularyzacji Kowar oraz muzeów i galerii współpracujących w ramach organizowanego Festiwalu Sztuki Włókna.
Ewa Maria Poradowska - Werszler
 
--------------------
Kowary - Seit 30 Jahren begrüßt die Stadt Kowary (Schmiedberg) Künstler, die aus verschiedenen Richtungen ankommen. Ihr Schaffen erfolgt aus Verflechtung des Lein-, Woll- oder Papierschusses mit einer Kette, die Impulse der Natur bilden und Inspirationen mit neuen Medien und Methoden, sie in die Kunstsprache zu übersetzen, bestimmen. Auf diese Weise entstand unkonventioneller Stil und sofort erkennbarer Charakter der Schmiedeberger Werke. Die Umgebung entzückt durch die Farben der gepfügten Erde - dunkelbraune Farbe verwandelt sich stufenweise in kupferrote.  Man kann vielflächige Räume der Bodenwellen und Hügel, mit stolzer Schneekoppe im Hintergrund, überblicken. Schnell fließendes, frisches und durchsichtiges Wasser des Flusses Jedlica bezaubert jeden, der sich nach dem auf Boden liegenden, glänzenden Stein bückt. Die unterirdischen Korridore alter Stollen bieten eine Weile der kühlen Rast.
Diese Atmosphäre hat eine Mikrowelt der Textilkünstler gebildet, die nicht nur deswegen ankommen, um nach Inspiration zu suchen, aber auch um ihr Schaffen mit anderen Werken zu konfrontieren. Während des Festivals werden einige individuelle Ausstellungen der beteiligten Künstler und alljährliche, die neusten Kunsterfahrungen präsentierende Gruppenausstellung im Museum der niederschlesischen Weberei in Kamienna Góra (Landeshut) veranstaltet. Organisiert man gleichzeitig wissenschaftliche Konferenzen und künstlerische Autorenvorstellungen. Zum zweiten Mal beteiligen am Symposium die Studenten aus Kalisz (Universitätsatelier für Textilkunst der Professorin Ewa Poradowska - Werszler).
Das Symposium erregt großes Interesse, ist zur Zeit der einzige und älteste Begegnungsort der Textilkünstler - nicht nur in Polen. Die obengenannten Tätigkeiten tragen zur Popularisierung der Stadt Kowary bei; auch der Museen und Galerien, die im Rahmen der Textilkunstfestival mitarbeiten.
 
 Ewa Maria Poradowska - Werszler
 

"Kowary 2000",   Irena Huml

 

W wieloletniej tradycji międzynarodowych plenerów i sympozjów poświęconych sztuce włókna - obecna impreza KOWARY 2000 ma szczególny charakter. Wprawdzie jak coroczne spotkania, z których obecne oznaczono już imponującą liczbą 27 w  kolejności, służyć ma wzorem ubiegłych lat wymianie doświadczeń, doskonaleniu umiejętności wreszcie motywacji do dalszej pracy, jednak równocześnie stanowi wielkie podsumowanie. Owa magiczna data roku 2000, która kończąc dwudzieste stulecie determinuje i    prowokuje bowiem do głębszej refleksji nad dokonaniami minionego czasu.
Bez przesady można się pokusić o stwierdzenie, że kowarskie plenery i sympozja, trwające już ponad ćwierćwiecze, wniosły istotny wkład i wpisały się na trwałe w historię sztuki włókna tego okresu, zyskując znaczenie w  kraju i zagranicą.
Spotkania te rozpoczęły się przed laty od kreacji tkanin artystycznych w tradycyjnych tworzywach zwłaszcza w pięknej puszystej i barwnej wełnie kowarskiej, wykonywane w konwencji klasycznego warsztatu tkackiego. Z czasem organizatorka i czynna w    tej dziedzinie artystka - Ewa Poradowska - Werszler zaczęła poszerzać program plenerów o nowe media i   inne techniki oraz technologie związane z szeroko pojętym tworzywem włóknistym.
Poczesne miejsce zajął wśród tych poszukiwań, jako nowość, ręcznie czerpany papier przygotowywany przez samych artystów z różnych gatunków roślin, posiadający znaczne walory fakturalne i subtelną kolorystykę. Inną z nowości było zorganizowanie warsztatu zdobienia batikiem, pobudzającego malarskie pasje twórców.
Prace zarówno z wełny jak i innych tworzyw, które powstawały na kowarskich plenerach lub były ich efektem, uczestniczyły później w wielu wystawach krajowych i zagranicznych, przynosząc swym autorom liczne nagrody i wyróżnienia. Jednak największą rolę odgrywały i nadal odgrywają wystawy poplenerowe oraz, od pewnego czasu, pokazy indywidualne artystów towarzyszące głównym ekspozycjom. One tworzą corocznie swego rodzaju festiwal, ożywiający życie kulturalne Dolnego Śląska. Terenem prezentacji bywają większe i mniejsze miasta regionu a  więc poczynając od samych Kowar przez Kamienną Górę, Jelenią Górę, Szklarską Porębę, Karpacz i Mysłakowice aż po Wrocław.
Minione dziesięciolecie oprócz wspomnianych wcześniej działań przyniosło zmiany, nie tylko w  programach, ale również w regulaminie wystawy głównej, poplenerowej. Jedna z najważniejszych dotyczyła ustanowienia w 1991 roku nagrody im. Agnieszki Sienkiewicz- artystki, która wcześniej uczestniczyła wielokrotnie w kowarskich plenerach i nagle, przedwcześnie odeszła. Jej pamięci poświęcone zostały nagrody przyznawane w różnych kategoriach. Nie tylko emocjonalny i memorialny charakter tych nagród odgrywa ważną rolę. Sama idea nagradzania, choć nie pozbawiona niejednokrotnie dyskusyjności, wpłynęła na podniesienie prestiżu wystaw i większą atrakcyjność uczestnictwa.
Inna ważna zmiana dotyczyła przekształcenia plenerów w sympozja. Nowa forma przyczyniła się do pogłębienia warstwy teoretycznej, prezentacji postaw nie tylko artystycznych lecz również filozoficznych i do rozszerzenia płaszczyzny dyskusji merytorycznych, a  ponadto poruszania tematów bardziej ogólnych. Nie bez znaczenia dla sympozjów okazał się również w ostatnich latach powiększający się udział artystów spoza Polski, wnoszących odmienne widzenie wielu zagadnień.
Kowarskie plenery i sympozja znalazły więc swoje miejsce na mapie twórczych spotkań i dokonań wielkiej międzynarodowej rodziny artystów sztuki włókna. Życzyć im tylko należy następnych owocnych lat w XXI wieku.

Warszawa, 2000

 

"Kowary 2000",   Zofia Gebhard

 

Kiedy w Kowarach, pod patronatem tamtejszej fabryki dywanów, odbył się pierwszy Plener Warsztat Tkacki, był rok 1974, czas niezwykle korzystny zarówno dla fabryki jak i dla artystów. Kowarskie dywany znajdowały zbyt na całym świecie, rentowna fabryka przechodziła modernizację technologiczną i apogeum produkcyjne, polska tkanina artystyczna natomiast odnosiła sukcesy na międzynarodowych konkursach i wystawach, co oczywiście nie pozostawało bez znaczenia na zainteresowanie nią zarówno odbiorców jak i twórców.
W 1972 roku powstała we Wrocławiu, z inicjatywy Ewy Poradowskiej - Werszler, grupa tkacka “10 x Tak”, którą utworzyło dziesięć artystek o rozmaitym rodowodzie - projektowanie wnętrz, ceramika, grafika, malarstwo..... Na ich fascynację tkaniną złożyło się zapewne i “kobiece zamiłowanie do robótek ręcznych”, i intrygująca autonomia, jaką zaczynała zyskiwać ta dziedzina sztuki. I właśnie członkinie grupy “10 x Tak” były pierwszymi uczestniczkami kowarskiego pleneru.
Panująca wówczas skłonność integrowania świata pracy (przemysłowej) i świata kultury wydawała się osiągnąć w Kowarach szczególne spełnienie: artyści otrzymywali bezpłatnie odpady wełny dywanowej służącej im jako surowiec do pracy twórczej, w zamian zobowiązali się utworzyć przy Fabryce Dywanów galerię, w której pozostawiali swoje prace.
Zarówno ta atmosfera adoracji jak i dostęp do bezcennego wówczas surowca spowodowały niemal natychmiastowe, niesłabnące do dziś zainteresowanie kowarskim plenerem. Już w następnym roku stał się on ogólnopolski, a w kolejnym - międzynarodowy.
Kiedy dzisiaj, z perspektywy prawie trzydziestu lat, patrzy się na dokonania kowarskiego pleneru, dekada lat siedemdziesiątych jawi się jako euforyczny czas zdobywania doświadczeń i krystalizowania się właściwej każdemu twórcy osobowości.
Niewątpliwie rodzaj surowca, jaki otrzymywali artyści w Kowarach, ukierunkował ich poszukiwania. Kowarska wełna, grubo i równo przędziona, była miękka i mięsista, o bogatej, bardzo zróżnicowanej odcieniami kolorystyce; początkowo była to wełna naturalna, matowa, wchłaniająca światło, co nadawało barwie głębi; z czasem zaczęto łączyć włókno naturalne ze sztucznym, co uczyniło powierzchnię śliską i błyszczącą.
Taka wełna nadawała się przede wszystkim do twórczości gobelinowej, zarówno tej o malarskim wyrazie jak i strukturalnej. Powstawały więc gładko tkane, ale o wyrazistym splocie gobeliny o rozwiązaniach kolorystycznych niekiedy konkurujące z malarstwem; przede wszystkim jednak powstawały gobeliny fakturowe, dla których istniały nieskończone możliwości rozwiązań opartych o wykorzystanie różnorodnych splotów, ażurów, kontrastów płaszczyzn i głębokich reliefów. Powstawały też samodzielne obiekty przestrzenne, inspirowane rzeźbą.
Stało się tradycją otwieranie pleneru wspólną wystawą prezentującą dokonania poprzednich spotkań.
Lata osiemdziesiąte, pomimo wielu trudności spowodowanych zarówno sytuacją polityczną jak i gospodarczą, dla partnerów kowarskich i ich uczestników pozostały okresem bardzo twórczych dokonań. Wrocławska grupa tkacka nadal stanowiła główny trzon pleneru, ale plener zdobywał coraz większą renomę i przyciągał coraz to nowych, z coraz dalszych stron artystów niekiedy pracujących w bardzo różnorodnych materiałach. Dzięki tym kontaktom następowała naturalna wymiana doświadczeń i inspiracji. Siłą rzeczy przestawało wystarczać jedno medium - kowarska wełna - i jeden sposób jej użycia. Sztuka tkacka zaczynała oznaczać coś więcej.
Sytuacja zmieniła się w sposób naturalny na początku lat dziewięćdziesiątych, wraz ze zmianami politycznymi i gospodarczymi. Z jednej strony już nie tak bezinteresowny patronat fabryki, nota bene borykającej się samej ze sobą, z drugiej - coraz większe zainteresowanie artystów nowymi mediami poszerzającymi możliwości wypowiedzi w szeroko pojmowanej sztuce włókna - to właśnie wpłynęło na zmianę formuły kowarskich spotkań i na przekształcenie pleneru w sympozjum.
Międzynarodowe Sympozjum Sztuki Włókna - Warsztat Twórczy - Kowary - ma na celu nie tylko twórcze poszukiwania artystów z wykorzystaniem coraz to nowych materiałów i technik, ale również upowszechnianie sztuki tkackiej poprzez prezentacje swoich dokonań na wystawach w wielu galeriach dolnośląskich i to nie tylko podczas trwania warsztatów.
Nowe zjawiska medialne: batik gorący i batik zimny, malowanie na jedwabiu, szycie, haftowanie, aplikacje, ręcznie wytwarzany papier, wykorzystywanie wszelkiego rodzaju włókien roślinnych, a też samych roślin, krawieckie techniki maszynowe i różne metody tkackie, wykorzystywanie półproduktów i gotowych obiektów - to wszystko spowodowało konieczność wymyślenia nowych sposobów wystawienniczych. Właśnie podczas kowarskich spotkań zrodziły się pomysły organizowania tak różnorodnych promocji sztuki włókna jak Flexible, Małe Formy Tkackie, biennale “Z krosna do Krosna” czy prezentacje tkackiej sztuki sakralnej.
Na przestrzeni tych wszystkich dwudziestu siedmiu lat organizatorem, należy podkreślić, że niezmordowanym organizatorem, kowarskich spotkań była Ewa Poradowska - Werszler. Jej imponująca aktywność to nie tylko cecha osobowości, ale przede wszystkim pasja, jaką stała się dla niej sztuka tkacka i praca na rzecz stałego jej rozwoju i upowszechniania.
Tegorocznym spotkaniom szczególny charakter nadaje fakt, że odbędą się na przełomie tysiącleci, a to skłania zarówno do podsumowań, jak i do snucia planów czy marzeń.
Tradycje tkackie ziemi dolnośląskiej sięgają neolitu, bowiem z około dwu i pół tysiąca lat przed naszą erą pochodzą fragmenty ceramiki zdobionej odciskami plecionego sznura i elementy prymitywnego pionowego krosna. Wśród wielu innych znalezisk tyczących tkactwa są takie, które świadczą o tym, że już w średniowieczu miało ono na tych ziemiach cechy zawodostwa, a literatura chętnie przywołuje jako motyw ikonograficzny obraz wnętrza pracowni tkackiej z poziomym, podnóżkowym krosnem, obraz pochodzący z szesnastowiecznego pentaptyku z ołtarza św. Sewera z kościoła
parafialnego w Lubinie, a znajdującego się obecnie w Muzeum Narodowym we Wrocławiu.
Znacznie bliższe naszym czasom są dokonania Wandy Bibrowicz, artystki, która w 1904 roku utworzyła pracownię tkaniny artystycznej w Królewskiej Akademii Sztuki i Rzemiosła we Wrocławiu, a kilka lat później - Śląskie Warsztaty Tkactwa Artystycznego w Szklarskiej Porębie. Jej myślenie o tkaninie artystycznej jeszcze równoważyło tradycyjne problemy warsztatowe z problemami koncepcyjnymi, ale było to wszak prawie sto lat temu!
Dzisiaj nie tylko wszystko jest dopuszczalne, ale też wszystko stało się możliwe, co wcale nie znaczy, że nie czeka nas jeszcze wiele nowych przygód - artystycznych.
Zawsze jednak warto mieć świadomość korzeni, zarówno tych neolitycznych, jak i tych, które liczą dwadzieścia siedem lat.

2000